Çocuklara bırakılacak en güzel Miras.

Hepinizin ilk aklına gelen, para, mal, mülktür. Evet, haklısınız daha başka ne olabilir ki. Bırakılabilecek servetiniz . Varsa da, yoksa da, bunların haricinde bırakılabilecek iki şey var. Nedir derseniz anlatayım.

Birincisi; İyi bir aile terbiyesi. Zaten hepimiz veriyoruz diyebilirsiniz. Yetmez, çok iyi vermek gerekir. Ağaç yaşken eğilir diye bir atasözümüz vardır. Küçük yaşlarda bu terbiyeyi vermek gerekir. Baba, anne, ev içinde yaşayan nine, dede her biri, iyi ya da kötü, birer örnektir.Çocuk gözünün gördüğü, kulağının duyduğu herşeyi izler ve aynen teyp bandı gibi hafızasına, kayıt eder. Artık bu kaydolan hiçbir şey silinmez. Bütün gördükleri, hissettikleri, yaşadıkları onun, huyunu suyunu karakterini oluşturur. İnsan her yaşta bir şeyler öğrenir, doğrudur. Ama aile içinde küçük yaşta verilen aile terbiyesi çok önemlidir. Bir laf vardır. İnsan yedisinde ne ise, yetmişinde de oldur diye. Kısacası aile içinde aldığı, sevgi, saygı, büyüklere hürmet, dini inanç, vatan, millet, bayrak sevgisi ve kütü olan kavga, hırçın, geçimsiz olma gibi kavramlar, hayırlı veya hayırsız evlat bu eğitimden geçer.

İkincisi; İyi bir okul eğitimi. İlkokuldan üniversiteye kadar yaptırabildiğiniz eğitimi yaptırmak. Bu ne demek, meslek sahibi olmasıdır. Benin çocuğumda kafa yok deyip geçmeyin. Her çocuk zekidir. Yeter ki, o yolu göstermek, çalışmasını teşvik etmek lazım. Günümüzde üniversite eğitimi olan hiç kimse aç kalmaz. Zira hangi branşta olursa olsun, o formasyonu aldıysa, uygulayacak ve başarılı olacaktır.

Netice olarak, yukarıda anlatmak istediğim, iki şey miras olarak, kalıcıdır. Diğerleri, para harcanır, mal, mülk satılır harcanır, biter.

Sözlerimi büyük düşünür Hz.Mevlana’nın bir sözüyle bitirmek istiyorum.

Güzelliğini güvenme, bir sivilce yeter.

Malına güvenme, bir kıvılcım yeter.

Saygılar,

Abdurrahman Balcılar