Köy Gençlerine Bayrak Sevgisi.

Köyümüz kasabaya 14 km. mesafede. Aydın’ın dağ köylerinden biri. (Daha önceki blog yazılarımdan birinde anlatmıştım.)  Gençlik kahve kültürü ile yetişiyor. Televizyondan başka eğlencesi yok. Kasabaya gidip eğlenmek, en azından sinemaya gitmek gibi, alışkanlıkları olmasa da, bazılarının da imkanı yok. İki yıldır açmış olduğumuz internetcafe, tek eğlenceleri oldu. Yıl içerisinde yapılan, köy nişan ve düğün törenleri en büyük eğlenceleri oluyor.

Geçtiğimiz Ağustos ayında yeğenimle evin balkonunda otururken aklımıza geldi. Tam karşımıza gumbak kayası isimli bir tepe var. Yeğenim  “o tepeye bir bayrak yakışır” dedi. “hemen dikelim” dedim. Öyle de yaptık. O ay içinde 6 metrekare bir bayrak alıp, 8 metre direk dikip, bayrağı dalgalandırdık. Köyün her yerinden görülebilir bir tepe. Şimdi baktıkça gururlanıyor, duygulanıyor, bazen gözyaşlarımı tutamıyorum.

Bayrak bağımsızlığın ve bir ulusun sembolüdür. Amacımız köylüyü ve geçliğini, vatan, millet sevgisinin yanında bayrak sevgisini aşılamaktı. Amacımıza da ulaştık. Köylü tarafından çok beğenildi ve takdir gördü.

O tepenin adı gumbak kayası idi. Anlamsız ve ifadesi zor olan tepenin ismini Bayrak Tepe olarak değiştirdik. Köy muhtarlığını da teyit ettirdik.

Bugün ay yıldızlı bayrağımız gece gündüz Bayrak Tepede dalgalanıyor, hepimize gurur veriyor. Sözlerimi Merhum şair Arif Nihat asya’nın  “Bayrak” şiiri ile son vermek istiyorum.

“Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü

Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü,

Işık ışık, dalga dalga bayrağım,

Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım.

Sana benim gözümle bakmayanın

Mezarını kazacağım.

Seni selamlamadan uçan kuşun

Yuvasını bozacağım.

Dalgalandığın yerde ne korku, ne keder

Gölgende bana da, bana da yer ver!

Sabah olmasın, günler doğmasın ne çıkar;

Yurda ay- yıldızın ışığı yeter”

Herkese saygılar, sevgiler.

Abdurrahman Balcılar