Dostum can

Doğal Hayat / Çevre

14 Ocak ’13

Kategori
Doğal Hayat / Çevre
Dostum can

Can’ın en büyük keyfi suda serinlemek,


Can adlı golden retrıever bir köpeğim var. 6 yıldır benimle beraber. Bana inanılmaz bağlı. Bakışlarımdan anlar ne demek istediğimi. Sevinçli isem benimle sevinir. Tuttuğum takım gol attığında “gol” diye bağırdığımda benimle zıplar. 2-3 kere havlar. Sevimcimi paylaşır.
Hüzünlü isem benimle hüzünlenir. Hele ağladığımı görürse üzerime sıçrar, beni neşelendirmeğe çalışır. Üzülmememi iser. İşte böyle bağlar vardır aramızda. Kızdığımı, gözlerime bakarak anlar. Eğer bir kabahatı var ise, başını yana doğru çevirir. Adeta özür diler benden, bi daha olmaz der gibi.
Dün sabah doğa yürüyüşünü çıkmıştık gene beraber. Yol kenarında  bulunan karadut ağacına çıktım. Dut üzüm yemek için. Poposunun üzerine oturup aşağıdan izledi. Başladı havlamağa. Sebebini ben çok iyi biliyordum. Dikkat et düşersin diye,  ikaz havlamasıydı bunlar. Gözlerine bakdım, emniyetteğim der gibi. Sonra havlayı kesti beni izlemeğe başladı.
Altı ay önce çatıdan düşmüş, hayatımı kurtarmıştı.
Yağmurlu bir havaydı. Beş metrelik ahşap merdiveni duvara  dayayıp çatıya çıkmıştım, uydu antenini düzeltmek için. Can alt terasta beni bekliyordu. Gene havlıyordu dikkat et diye. İşim bitti, inerken merdiven ayağımın altından kaydı. 3 metreden aşağı düşmüşüm. Sonradan yegenim anlattı. Köpeğim can’ın havlama sesleriyle beni bulmuşlar. Önce yanıma yaklaşamamışlar. Çılğın gibi etrafımda dönüyor,  acı acı havlıyor. Yüzümden akan kanları yalıyor, yardım etmeğe çalışıyormuş. Bütün bu olanları bana anlattıklarında, çok duyğulandım.
Hastanede yattığım, 13 gün süresince adeta hayata küsmüş, yemekten kesilmiş. Hastane dönüşü beni karşısında görünce sevincini kelimelerle ifade edemem. Saatlerce başını ayaklarım üzerine koydu, anlamlı anlamlı ,iyi ki geldin, sağsın der gibiydi.
İşte benim can’la dostluğum böyle.
Abdurrahman Balcılar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir